Uiteindelijk zal de Israëlische kustwacht Greta Thunberg en haar “Freedom Flotilla Coalition” waarschijnlijk veilig terug naar de kust moeten begeleiden

Wie is Greta Thunberg? Iedereen weet dat ze het boegbeeld is van de klimaatbeweging. Maar ze is ook een "autistische, bipolaire mensenrechtenactiviste", zoals ze zichzelf omschrijft op haar Instagram-profiel. Nu zeilt ze van Sicilië naar Gaza met elf andere, even fanatiek ogende Palestijnse romantici die, in tegenstelling tot Thunberg, nog steeds geen medisch excuus hebben gevonden voor hun morele desoriëntatie.

De odyssee tegen de dramatische achtergrond van de Middellandse Zee, langs Frontex- en vluchtelingenboten, wordt nauwgezet gedocumenteerd op Instagram, inclusief live tracking. Want deze reis dient niets anders dan media-aandacht en symbolische zelfpromotie. Thunberg en haar United Colors of Benetton -zeilbemanning maken daar geen geheim van.

De Freedom Flotilla Coalition is niets meer dan ‘revolutionaire verbeelding’, en daar hebben we allemaal meer van nodig, zegt een magisch denkende supporter in een van de talloze promotieclips op Instagram, waarin ze Israël uit walging ‘izrl’ noemt.

De coalitie weet dat ze politiek machteloos is en heeft daarom geen andere keuze dan op een denkbeeldige manier de kenmerkende blokkade van het heden te doorbreken: de oorlog in Gaza, die ze wil begrijpen als genocide, gepleegd door wat ze ziet als de illegitieme kolonistenstaat Israël, en het vermeende stilzwijgen van de internationale gemeenschap.

In de kern is deze ingewikkelde, abstracte missie een diepgaande messiaanse verlossingsfantasie: zodra de blokkade is doorbroken en Israël verdwijnt – eerst symbolisch, dan in de realiteit – waar de meeste coalitieleden openlijk naar verlangen, zouden alle andere kwalen in de wereld, inclusief klimaatverandering, als sneeuw voor de zon verdwijnen. Goed materiaal voor een gevorderd seminar over antisemitisme.

Iedereen weet dus: de Freedom Flotilla Coalition zal Gaza nooit bereiken, en zelfs als dat wel zou gebeuren, zouden de voedselvoorraden die aan boord waren van het kleine schip "Madleen", vermoedelijk vernoemd naar de eerste vrouwelijke visser van Gaza, waarschijnlijk al door de bemanning zelf zijn opgebruikt.

En dan is er natuurlijk nog de angst voor het Israëlische leger. Het "regime in Tel Aviv" maakt hem nerveus, zegt een serieus kijkende Ier in linnen pak in een andere video – een zin die allesbehalve bedreigend klinkt. Ze trainen al voor een mogelijke onderschepping door de vloot. Met andere woorden, voor een mislukking, iets waar al rekening mee gehouden is.

Tussendoor klinken er gitaren aan dek; Thiago uit Brazilië, die in februari Nasrallahs begrafenis in Beiroet bijwoonde, zingt het refrein. Het is "Break the Siege of the Silence", en de anderen neuriën ontroerd mee. Bij zonsopgang de volgende dag klinkt er folkloristische Arabische muziek, geselecteerd door Yasemin, een Duitse activiste die bekend voorkomt omdat zij degene is die het hardst schreeuwt in Berlijn wanneer pro-Palestijnse groepen universiteitsgebouwen bezetten of evenementen met Israëlische deelnemers verhinderen.

Thunberg geeft livestreaminterviews met trillende stem, waarbij ze trots verklaart dat ze haar leven op het spel zet en ze roept zo snel over genocide, etnische zuiveringen en bezetting dat ze stikt.

Ondertussen filmen de andere bemanningsleden elkaar terwijl ze T-shirts met "I Love Gaza" dragen en huilen ze voortdurend terwijl ze praten over hun essentiële missie om solidariteit en liefde te brengen aan de inwoners van Gaza. Elk uur zijn er updates over dreigende situaties. Gehuld in dikke reddingsvesten leggen de guerrillastrijders uit dat ze sinds dinsdagavond herhaaldelijk zijn omsingeld door angstaanjagende drones en eisen ze wanhopig meer media-aandacht. Ze beweren dat dit hun enige bescherming tegen de Israëliërs is. Uiteindelijk zal hun enige bescherming echter waarschijnlijk de Israëlische kustwacht zijn die hen veilig naar de kust begeleidt.

Dit alles is meer grappig dan serieus, waarschijnlijk denkend aan niet alleen de Mossad, maar ook Hamas. Het doet denken aan de jaren 70, aan identiteitsloze anti-imperialisten uit Europa en Latijns-Amerika die naar het Midden-Oosten reisden om te vechten voor de Palestijnse zaak. Aan niet-Arabische vrouwen en mannen van middelbare leeftijd die Arafat-sjaals dragen, die vandaag de dag door Arabieren op de Sonnenallee in Berlijn-Neukölln worden uitgelachen of geflirt.

Het herinnert er ook aan dat Thunberg en haar medezeilers sinds 7 oktober nauwelijks een woord hebben gerept over het feit dat Palestijnse beroepsterroristen halfdode Israëliërs als dieren in tunnels en kooien opsluiten en openlijk toegeven dat ze alle Joden ter wereld willen doden. In plaats daarvan geven ze er de voorkeur aan om, in naam van het Palestijnse volk, zich het lijden toe te eigenen van de Joden die ooit door de nazi's werden vervolgd.

Of is het puur toeval dat de route van de " Madelen " vrijwel dezelfde is als die van de "Exodus" bijna 80 jaar geleden? Het overvolle, vervallen vluchtelingenschip vertrok in de zomer van 1947 vanuit Frankrijk om bijna 5000 Europese Holocaustoverlevenden over de Middellandse Zee naar het Britse mandaatgebied Palestina te brengen.

Enkele kilometers van de bestemming werd het onderschept door Britse koloniale bewakers en, na hevige gevechten aan boord, buitgemaakt. De Joodse passagiers werden gedeporteerd naar Duitse interneringskampen in Pöppendorf en Am Stau bij Lübeck, wat de koelbloedigheid en het gebrek aan empathie van de Britse geallieerden, die net de overwinning in de oorlog hadden behaald, aantoonde.

De "Exodus" werd een symbool van de Joodse overlevingsdrang, en slechts tien maanden later groeide de "revolutionaire verbeelding" uit tot een moderne, democratische Joodse staat – het schoolvoorbeeld van een succesvolle antikoloniale bevrijdingsstrijd. Het is dus heel goed mogelijk dat Thunberg en haar team heimelijk hopen binnenkort in de gevangenis van Pöppendorf of Am Stau te belanden.